kəfənləmək

f. Meyiti kəfənə bürümək, kəfənə tutmaq. Səlim <qocanı> mafəyə qoydu, yudu, kəfənnədi, həmin dediyi gül ağacının dibində basdırdı. (Nağıl). <Vəzir:> Kənarda bir meyit var idi, götürdük. Gətirib kəfənlədik və qəbrə qoyduq. Ç..